in gesprek met
Jade van den Hout

Mijn naam is Jade van den Hout, ik woon in Tilburg en werk met dans en beweging. Dit doe ik binnen verschillende contexten en situaties. Voornamelijk ben ik actief als performer bij het gezelschap The100Hands waarin we veel werken met interactieve voorstellingen en waarbij de live-ontmoeting het startpunt is van elk werk. Dit doe ik met veel plezier. Daarnaast ben ik bezig met het maken en opzetten van eigen projecten. Op dit moment is dat het DAYbyDAY-project, waar ik samen met 13 verschillende mensen, amateurs en dansstudenten, een onderzoek doe naar verbinding, vertalend vanuit het lichaam. Voor mij een waardevol traject met een bijzondere groep. Verder geef ik onder andere les en open trainingen waar partnering en improvisatie centraal staat.

Hoe lang ben je al actief in deze discipline?
Als kind kon ik al genieten van dansen op muziek, dat plezier is er altijd geweest. Tegelijkertijd ging mijn focus naar een hoop andere dingen. Pas rond mijn vijftiende ontstond de wens om naar de dansacademie te gaan. Vanaf dat moment ben ik mijn aandacht volledig op dans gaan richten. De academie was pittig, voor mij echt een uitdaging, maar ontzettend bijzonder en leerzaam. Van die tijd heb ik erg genoten. In 2014 ben ik afgestudeerd en sindsdien ben ik actief als freelancer in de branche performance en dans. Door het opdoen van verschillende ervaringen heb ik langzaam een richting gevonden die mij past. Het interactieve element in voorstellingen vind ik interessant, je ontmoet het publiek daadwerkelijk op de vloer. Als performer speel je in op de situatie van dat moment, je maakt telkens nieuwe keuzes en het kan altijd een andere wending nemen. Hierdoor is het nooit hetzelfde, dit houdt het spannend en echt. Daarnaast werk ik graag op locatie waar bijvoorbeeld een buitenlandschap dient als podium. Zo heb ik vorig jaar de voorstelling Buitenblijvers gemaakt in Moerenburg, een co-creatie met alumni van Fontys waar drie lemen muren het speelvlak waren.

 

Waar haal je je inspiratie vandaan?
Dat komt uit allerlei verassende hoeken. Ik haal mijn inspiratie vooral uit ontmoetingen met anderen. Dat kan in dans zijn of gewoon een goed gesprek. Elk contact brengt iets anders teweeg. Dat vind ik een mooi gegeven. Afgelopen jaren heb ik geleerd om op andere manieren te kijken naar menselijk contact, hoe we communiceren en wat voor lichaamstaal we gebruiken. Daar zit voor mij iets heel eerlijks en puurs, wat vooral tot uiting komt in beweging. Het bestuderen van mensen en hun gedrag is voor mij een eindeloze bron van nieuwsgierigheid. Vooral in interactie waarbij je je moet verhouden tot een constant veranderende omgeving. Creatieve participatie maakt mij simpelweg enthousiast, ik vind het heerlijk om een deel van een geheel te zijn, momenten te ervaren samen met anderen. Het gaat minder om jou als individu, meer om het collectieve gevoel. Daarnaast kan ik ook erg geraakt worden door details. Als je lang genoeg iets bestudeerd komen er steeds meer nieuwe dingen aan het licht, die er altijd al waren maar die je oog pas opmerkt als je het met aandacht bekijkt. Inspiratie ligt voor mij ook in de natuur en hoe deze zich gedraagt, aanpast en beweegt ten opzichte van zijn omgeving. Vooral door actief buiten te zijn; wandelen door verschillende landschappen, enorme gebergtes en bossen, daar word ik zowel geïnspireerd als stil van.

Het interactieve element in voorstellingen vind ik interessant, je ontmoet het publiek daadwerkelijk op de vloer.

Welke thema’s zijn belangrijk in het beoefenen van je kunstvorm?
De thema’s wisselen zich af en veranderen met mij mee, maar er zijn op dit moment zeker een aantal cruciale thema's aanwezig. Tijdens het DAYbyDAY project ligt de focus op de integratie van verschillende leeftijden, culturen en achtergronden. Ik vind dit van groot belang. Soms hebben we de neiging om te denken in isolement, ons te onderscheiden van elkaar en van daaruit te handelen. Terwijl ik juist het tegenovergestelde wil aanmoedigen: nieuwe verbindingen maken. In wezen gaat mijn aanpak veel over het samenbrengen van mensen. Daarnaast wil ik graag het vermogen stimuleren om verschillende perspectieven te zien. Dat we leren om onze blik te verruimen en met verschillende waarheden naar situaties te kijken. Uiteindelijk ervaren we natuurlijk alles alleen vanuit onze eigen belevingswereld maar die kunnen we, onder andere door kunst, blijven prikkelen.

 

Wat wil je met het uitoefenen van je kunstvorm bereiken, wat is je doel?
Hmm.. dit vind ik best een lastige. Als ik ergens achter sta of iets wil, dan ga ik dat zeker in beweging zetten, omdat ik ergens in geloof. Soms weet ik zelf nog niet helemaal wat het uiteindelijke doel hiervan is of wat ik er mee wil bereiken. Vaak merk ik onderweg, al doende, wat er echt toe doet of in wat voor vorm zich het manifesteert. Ik volg eigenlijk die eerdergenoemde inspiratie en vanuit daar groei ik mee met wat er gebeurt. Wel wil ik graag meerdere projecten opzetten waar verbinding centraal staat. Het opzoeken van een fusie tussen artistiek en sociaal werk door middel van diverse doelgroepen aan te spreken. Wie weet op termijn een practice ontwikkelen die mensen helpt met lichamelijk contact en een vrije vorm van beweging.

Wie zijn je helden / van wie heb je het meest geleerd?
Helden zijn voor mij mensen waar ik graag naar luister. Ze dagen je uit en steunen je tegelijkertijd. Vaak hebben ze het niet eens door, want ze doen gewoon wat ze doen. Ze hebben iets onvoorwaardelijks en zijn lekker zichzelf. Ik werk nu vijf jaar met The100Hands en hier heb ik erg veel geleerd. In ieder project krijg ik de kans om me binnen nieuwe thema’s en vraagstukken te ontwikkelen en om die als performer zichtbaar te maken. De samenwerking met hen is iets waar ik erg dankbaar voor ben. Ook is de Fighting Monkey Practice een rode draad in mijn studie. Een practice die is ontwikkeld door een duo in Athene. Regelmatig volg ik bij hen workshops om mijn eigen fysieke ontwikkeling en creatieve reflectie te blijven verdiepen. Dit vind ik fantastisch. Deze achtergronden, samen met mijn eigen kijk en benadering, hebben mij gebracht waar ik nu ben.

 

Wat beschouw je als je grootste mislukking?
Ik geloof niet helemaal in mislukkingen. Natuurlijk falen we allemaal wel eens en dat is kwetsbaar. Het is alleen jammer dat het zo’n negatieve lading krijgt, alsof het iets is wat te allen tijde voorkomen moet worden. Het is misschien de angst voor de mislukking, dat kan mij nog wel eens remmen om mijn intuïtie te volgen. Dat is jammer, want juist door dat falen beland je op nieuwe plekken en blijf je in beweging. Het is vooral zonde als we vergeten te genieten van al het moois omdat we alles zo serieus nemen, dat kan voor mij nog wel eens een valkuil zijn.

En je grootste succes?
De vriendschappen en verbindingen met mijn omgeving, dat ervaar ik als succesvol. Daarnaast ook het effect van dans, wat dit voor mij allemaal teweeg heeft gebracht.

Waar wil je over 10 jaar mee bezig zijn, of wat zou je willen hebben bereikt?
Ik moet altijd lachen als iemand dit aan mij vraagt en in eerste instantie komt er dan per direct een soort van paniek naar boven. Wat dat betreft ben ik iemand die best wel in het nu leeft en moeite heeft met vijfjarenplannen. Hoort ook bij het vakgebied denk ik, het is nu eenmaal vaak onzeker en tijdelijk, maar tegelijkertijd is dat ook heel vrij. Tegenwoordig kan ik steeds beter volgende stappen inbeelden. Al met al hoop ik dat dans en beweging over tien jaar nog steeds een groot deel zullen uitmaken van mijn leven. De vorm zal wellicht veranderen maar ik denk dat ik er altijd wel op een bepaalde manier mee bezig zal zijn.

Wat wil je verder nog kwijt?
Bij deze wil ik Art-Fact nogmaals bedanken voor het steunen van het DAYbyDAY-project. Dit heeft mij de mogelijkheid gegeven om het initiatief daadwerkelijk uit te voeren.

Welke amateurkunstenaar verdient volgens jou de spotlight volgende maand?
Leoni van Spee, zij doet mee bij DAYbyDAY. Ze is erg gedreven, vol passie en enthousiasme, en zit nog midden in haar zoektocht binnen dans. Ik vind haar een bijzondere meid en ze is bezig met eigen projecten opzetten waar ze zichzelf mee uitdaagt en laat zien. Dat vind ik ontzettend knap.