In gesprek met
Karel Bergmans

Karel Bergmans zingt en speelt toneel bij theaterkoor De Gouden Mix, is actief bij diverse andere koren en vrijwilliger bij de Werkplaats Amateurkunst Tilburg, de WAT-hal.

Mijn naam is Karel Bergmans. Hoofdzakelijk beweeg ik me in de kunstvorm waartoe zingen en toneelspelen behoort. Beide kunstvormen beoefen ik bij theaterkoor De Gouden Mix en daarnaast ben ik actief bij het Hasselts Gemengd Kapelle Koor en bij kerkkoor Gemengd Koor De Bron, voorheen Gemengd Koor Vredeskerk. Daarnaast vervul ik vrijwilligerswerk bij de Werkplaats Amateurkunst Tilburg, de WAT-hal en ben ik voorzitter van stichting Gilde van Onze Lieve Vrouw ter Nood, die de Mariakapel in het centrum van Tilburg beheert. Ook ben ik bestuurslid van stichting Het Vierde Geschenk die sinds 2019 de Driekoningen-intocht organiseert in combinatie met de speelgoedinzamelingsactie voor de vele Tilburgse kinderen die in armoede leven.

Hoe lang ben je al actief in deze discipline?

Als kerkkoorzanger van het gemengd koor van de Vredeskerk ben ik bij toeval in 1985 in contact gekomen met Tilburgs operakoor Concordia en daar enthousiast geworden voor de combinatie van zang en toneel. Ik ben er begonnen als gastzanger en uiteindelijk blijven plakken. Dit gezelschap is in 2000 opgeheven. Daarna maakte ik de overstap naar Musicalvereniging BOeMS. Bij beide verenigingen heb ik gedurende meerdere jaren de functie van voorzitter vervult en heb ik me tevens bezig gehouden met productieleiding, decorbouw, sponsoring en publiciteit. Vanaf 2008 ben ik lid van de Gouden Mix en al vele jaren bestuurslid.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Van thuis uit ben ik opgegroeid met cultuur en klassieke muziek. Mijn moeder was in haar jeugdjaren een zeer verdienstelijk pianist en mijn vader speelde viool. Beide ouders hadden een grote liefde voor muziek en waren sociaal en maatschappelijk zeer betrokken bij onze stad. Als kind heb ik menig concert van Het Brabants Orkest bijgewoond als een van beide ouders niet in de gelegenheid was. Van vaderskant heb ik tevens het bestuurlijke en organisatorische gen meegekregen. Hij was in meerdere bestuursfuncties direct betrokken bij een diversiteit aan verenigingen die zich met muziek en toneel bezig hielden. Dit alles heeft bij mij uiteindelijk geleid tot het samenkomen van de diverse kunstdisciplines.

"Het geeft mij groot plezier en voldoening om met andere amateurkunstbeoefenaars een culturele en muzikale prestatie te leveren. En daarmee je publiek te vermaken, te laten genieten en waardering te oogsten. Hoe mooi kan het zijn!"

Welke thema’s zijn belangrijk in het beoefenen van je kunstvorm?

Ik acht het van groot belang om alles uit jezelf te halen, of door professionele begeleiding te laten halen, van je wellicht verborgen talenten. Geef je eigen ontwikkeling een kans als het bij je past. Maar daarnaast geeft het een groot plezier en voldoening om met andere amateurkunstbeoefenaars een culturele en muzikale prestatie te leveren. En daarmee je publiek te vermaken, te laten genieten en waardering te oogsten. Hoe mooi kan het zijn!

Wat wil je met het uitoefenen van je kunstvorm bereiken, wat is je doel?

Enerzijds het in meer of mindere mate prestatiegericht met anderen cultuur beoefenen. Anderzijds heb ik in tientallen jaren vele contacten gelegd met mensen in het culturele werkveld van de amateurkunst in Tilburg. Dat heeft mij persoonlijk, en de verenigingen waarvan ik lid ben, veelvuldig resultaat opgeleverd en vooral veel voldoening gebracht.

Wie zijn je helden / van wie heb je het meest geleerd?

Onderhuids heb ik het gevoel dat mijn ouders de basis hebben gelegd voor de liefde van hoofdzakelijk klassieke muziek. In huiselijke sfeer werd regelmatig gemusiceerd en mijn broers en zussen droegen ook hun steentje hieraan bij. Overigens ben ik van huis uit niet muzikaal, maar door prettige omstandigheden ben ik betrokken geraakt bij een kerkkoor. En sindsdien is de belangstelling in de loop der jaren behoorlijk verbreed en door scholing heeft het zich ontwikkeld. Maar wel steeds in combinatie met het organiseren van optredens, concerten en evenementen tot aan de dag van vandaag.

Wat beschouw je als je grootste mislukking?

Wanneer mag je iets een mislukking noemen, vraag ik me af. Concreet heb ik geen voorbeeld. Wat me in het verleden wel heeft opgebroken, is dat ik naast mijn werkzame leven enorm veel tijd en aandacht investeerde in de projecten waarvoor ik me de volle 100% gaf. De passie en ambitie was er wel eens de oorzaak van dat gezin en werk niet de aandacht kregen die beiden verdienden.

En je grootste succes?

Voor mij is het grootste succes dat mijn passie en ambitie in samenwerking met vele anderen heeft mogen leiden tot succesvolle evenementen. Op muzikaal vlak zijn dat een reeks scenische opera- en musical-uitvoeringen in Theaters Tilburg, kerst- en passieconcerten in diverse kerken en, last but not least, enkele honderden optredens met De Gouden Mix voor ouderenorganisaties in hoofdzakelijk de provincie Brabant. Alles bij elkaar een enorme persoonlijke verrijking en dat mag je volgens mij een groot succes noemen. Het maakt me trots en geeft enorme voldoening om dit te mogen doen. Velen ben ik daar dankbaar voor.

Waar wil je over 10 jaar mee bezig zijn, of wat zou je willen hebben bereikt?

Gezien mijn huidige leeftijd (73) verwacht ik niet dat ik dit nog 10 jaar ga volhouden. Als ik nu terugkijk op de voorbije tientallen jaren ben ik van mening dat ik persoonlijk tevreden mag zijn over hetgeen ik voor het culturele werkveld heb mogen doen. Verder wacht ik maar af welke zaken er op dit gebied nog op me af komen. Kleinschalige projecten ga ik nog even niet uit de weg, maar ik ben daarin wel kieskeuriger geworden in de loop der jaren. Niet alles meer aanpakken en met name delen en samenwerken in de zorg voor het Tilburgse culturele materiële en immateriële erfgoed.

Wat wil je verder nog kwijt?

De onzekere situatie rondom de coronacrisis baart mij grote zorgen en deze werpt momenteel een schaduw over de gehele cultuursector. Hoe de nabije en verdere toekomst er uit gaat zien, is nu nog onvoorspelbaar. Hoe inpasbaar is de zogenoemde 'nieuwe normaal' in de toneelwereld als de anderhalvemetersamenleving voorlopig nog van kracht is?