Iedere maand zet Art-fact in de rubriek Spot aan! een (amateur)kunstenaar in de spot light.
Deze maand is dat Karen Ebert, documentairemaker en oprichter van Sturmfrei films.
Haar nieuwste documentaire Alles van waarde is weerloos werd ondersteund door Art-fact
vanuit de Financiële Bijdrage Coaching Jonge Makers.
Mijn naam is Karen Ebert en ik ben sinds 2012 documentairemaker. In 2018 ben ik voor mezelf begonnen en heb ik Sturmfrei films opgericht. Mijn nieuwste documentaire Alles van waarde is weerloos heb ik gemaakt met ondersteuning van Art-fact.
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Eigenlijk van heel veel verschillende plekken: andere documentaire- en filmmakers, kunstenaars of krantenartikels, maar ook gewoon van de straat. Als ik naar huis fiets kan ik bijvoorbeeld ook echt stoppen omdat ik een mooi tafereel zie gebeuren waarvan ik even een foto/video moet maken. Vaak word ik getriggered door alledaagse taferelen die niet zo opvallen. Bijvoorbeeld een auto met in de achterbak allemaal trofeeën of een glazenwasser die met zichzelf in de knoop zit waardoor hij iedereen nat spuit. Vaak vertellen deze kleine alledaagse dingen namelijk een veel groter verhaal en daar ben ik dan benieuwd naar. Waarom doet iemand zoiets of waarom raakt hij in de knoop? Wat zit erachter? Maar ook, waarom ziet niemand anders dit?
Ik zoek in mijn werk naar hetgeen wat onder iemands handelen ligt, waarom doen we wat we doen? Ik denk ook echt dat mensen elkaar beter kunnen leren begrijpen door documentaires.
Welke thema’s zijn belangrijk in het beoefenen van je kunstvorm?
Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in de universele verhalen die ons als mens verbinden. Vaak zijn we op zoek naar dezelfde dingen of voelen we ons hetzelfde, maar weten we dit niet van elkaar. Ik zoek in mijn werk naar hetgeen wat onder iemands handelen ligt, waarom doen we wat we doen? Ik denk ook echt dat mensen elkaar beter kunnen leren begrijpen door documentaires. In een documentaire of film kun je verschillende perspectieven van eenzelfde verhaal laten zien en zichtbaar maken wat er nu écht gebeurt van binnen (want vaak zie je aan de buitenkant niet wat er écht gaande is). En dan komen we erachter dat we niet zoveel van elkaar verschillen als we denken.
Wat wil je met het uitoefenen van je kunstvorm bereiken, wat is je doel?
Dat mensen elkaar beter leren begrijpen maar ook beter hun best doen om elkaar te begrijpen. Vaak werkt het niet als we mensen tegenover elkaar zetten in een kamer, maar werkt het wel als we met beelden en een krachtig verhaal iemands persoonlijke belevingswereld kunnen uitlichten.
Wie zijn je helden / van wie heb je het meest geleerd?
Ik ben heel erg fan van Ester Gould, filmreggiseur van de documentaire A strange love affair with ego (2016) en de documentaire serie Schuldig (2017). Ze laat zien hoe je zowel realiteit als de vermenging van realiteit en fictie in kunt zetten om een verhaal te vertellen. Met name door verhalen te verbinden en ook de universele factor hierin te vinden, zoals bijvoorbeeld het hebben van schulden, of schaamte, of egocentrische trekjes. Voor de documentaire A strange love affair wit ego gebruikt ze verschillende personages om het verhaal van haar eigen zus te vertellen.
Wat beschouw je als je grootste mislukking?
Een documentaire die ik zonder plan ben begonnen te maken genaamd Veilinghuis de Eland. Het ging over mensen die in het veilinghuis kwamen voor de niet-opgehaalde koffers van Schiphol die daar in de kelders ook werden geveild. Je ziet in de documentaire dat ik vooral mijn hoofdpersoon Sjaak volg maar eigenlijk nog geen idee heb wat ik nu eigenlijk wil vertellen. Maar ik heb er wel veel van geleerd!
En je grootste succes?
Ik hoop dat dat mijn nieuwste documentaire Alles van waarde is weerloos gaat worden. Maar eigenlijk is hij dat al, aangezien ik een première heb waarin ik samen met mijn crew en familie en vrienden naar deze film kan kijken. Dat is eigenlijk al de kroon op mijn werk. Maar als hij geselecteerd wordt voor filmfestivals zou het natuurlijk nóg mooier zijn. Deze documentaire is met name mijn grootste succes omdat ik hem precies gemaakt heb zoals ik wil en dat is voor mij ook alles waard!
Waar wil je over 10 jaar mee bezig zijn, of wat zou je willen hebben bereikt?
Ik hoop dan echt wat grotere documentaires te mogen maken, van minstens een uur. Dan kan je pas écht een verhaal vertellen namelijk. En het liefste zou ik eigenlijk een keer op Antartica willen filmen. Mijn voorliefde voor ijs wil ik nog steeds een keer inzetten voor een documentaire, dus wie weet!
Wat wil je verder nog kwijt?
Dat iedereen weer naar de bioscoop moet gaan, want that is where the magic happens!
